خدمت رسانی و دیدار با مادران شهدا یک توفیق بسیار بزرگ برای بیمارستان است و درواقع رحمت خداوند شامل حال بیمارستان شده است که خدمتگذار خانواده های بزرگوار شهدا باشیم.
جانباز شهید محمدتقی طاهرزاده در شهریور ۱۳۴۹ در شهر اصفهان چشم بر این دنیای خاکی گشود؛ از هفت سالگی کار کرد، تا سوم راهنمایی درس خواند و در هفده سالگی یعنی در اسفند ۱۳۶۶ به جبهه رفت.
در تیرماه ۱۳۶۷ در شلمچه دچار موج‌گرفتگی شد و حدود یک ماه بعد به عالم بی‌هوشی رفت. دوران بی‌هوشی این جانباز، ۱۸ سال به طول انجامید. در طول این مدت آنچه بر شگفتی این واقعه می‌افزود، پرستاری عاشقانه پدر وی بود.در این ۱۸ سال که محمدتقی‌ بر روی تخت خوابیده بود، با همان دو چشم نافذش همه تنهایی‌های پدر و مادر را پر می‌کرد.
هوشنگ طاهرزاده می‌گوید: من و مادرش با او حرف می‌زدیم،‌ او هم با ما. ما با زبانمان، او با نگاهش. زبان هم را خوب می‌فهمیدیم. ناراحتی‌اش را، خوشحالی‌اش را، مریضی‌اش را، بهبودی‌اش را، دردش را، تشکرش را و … یک وقت‌هایی می‌رفتم بالای سرش، می‌گفتم بگو یا علی، بگو یا حسین، بگو یا زهرا؛‌ تقی تقلا می‌کرد،‌ گلویش را می‌فشرد، انگار می‌خواست از ته گلو بگوید یا علی، یا حسین، یا زهرا؛ اگر صدایش در نمی‌آمد، اشکش که در می‌آمد. گوشه‌ چشمان قشنگش با اشکی که بوی یا حسین می‌داد، معطر می‌شد!

 مادر شهید بزرگوار پس از تماس تلفنی مسوول روابط عمومی با ایشان فرمودند مادرخدا به خاطر زحمات همکاران شما در بخش CCU به این عزیزان وخانواده هاشون سلامتی دهد.
چه دعایی بهتر وبالاتر از این ،  که مادر شهید دعاگویمان باشدشایسته است از زحمات:
مسوول محترم بخش سرکار خانم محمودی ، پزشکان گرامی، پرستاران گرامی،کمک بهیاران زحمتکش،خدمات عزیز و منشی محترم تقدیر و تشکر نماییم واز درگاه ایزد منان بهترین هارا برای کلیه همکاران گرامی آرزومندیم.
روابط عمومی بیمارستان